هزینه حمل و نقل دریایی بر اساس تناژ کالاهای ثبت شده محاسبه می‌شود و تعیین تناژ کالاها معمولاً از اصل "انتخاب وزن یا حجم" پیروی می‌کند. به طور خاص، هزینه‌های حمل و نقل دریایی عمدتاً شامل دو روش زیر است:
۱. محاسبه هزینه بر اساس وزن (تن)
وزن ناخالص واقعی کالا، استاندارد صورتحساب است که معمولاً بر حسب تن متریک (MT) بیان می‌شود.
برای کالاهای با چگالی بالا (مانند فولاد، ماشین آلات و غیره) مناسب است، زیرا چنین کالاهایی سنگین اما از نظر اندازه کوچک هستند.
۲. هزینه بر اساس تناژ اندازه‌گیری
استاندارد صورتحساب بر اساس حجم کالا، معمولاً بر حسب ** متر مکعب (CBM) ** است.
فرمول محاسبه: تن = طول (متر) × عرض (متر) × ارتفاع (متر) × تعداد کل کالا.
این روش برای کالاهای حباب سبک با چگالی کم (مانند پنبه، مبلمان و غیره) مناسب است، زیرا چنین کالاهایی حجم بیشتری دارند اما وزن کمتری دارند.
۳. اصل حداکثر شارژ را انتخاب کنید
از بین تناژهای شارژ شده و تناژهای انباشته شده بار دریایی، هر چه بیشتر باشد.
برای مثال:
اگر وزن یک دسته لوله فولادی 55 تن و حجم آن 50 متر مکعب باشد، بار 55 تن است.
اگر وزن یک محموله 10 تن و حجم آن 15 متر مکعب باشد، هزینه آن 15 تن بدنه است.
۴. سایر عوامل مؤثر
هزینه‌های بندر مقصد: ممکن است هزینه‌های اضافی مختلفی اعمال شود (مثلاً هزینه‌های ازدحام بندر، هزینه‌های اضافی سوخت و غیره).
نحوه حمل و نقل: هزینه های کانتینر کامل (FCL) و LCL (LCL) متفاوت است.
نوع بار: محموله‌های ویژه (مثلاً کالاهای خطرناک، محموله‌های بسیار بلند و سنگین) ممکن است مشمول هزینه‌های اضافی شوند.
برای این سفارش اقدام کنید:
چگالی لوله فولادی نسبتاً زیاد است و معمولاً بر اساس وزن (تن) محاسبه می‌شود.
با این حال، به دلیل حجم زیاد لوله فولادی، لازم است تن انباشته شده محاسبه و با تن وزنی مقایسه شود و هر کدام که بزرگتر است به عنوان تن شارژ در نظر گرفته شود.
بنابراین، هزینه حمل دریایی واقعی ممکن است با وزن واقعی کالا متفاوت باشد.