لوله ERW و لوله LSAW هر دو لوله‌های جوش داده شده با درز مستقیم هستند که عمدتاً برای انتقال سیال، به ویژه خطوط لوله نفت و گاز در مسافت‌های طولانی استفاده می‌شوند. تفاوت اصلی بین این دو، فرآیند جوشکاری است. فرآیندهای مختلف باعث می‌شوند لوله ویژگی‌های متفاوتی داشته باشد و برای سناریوهای کاربردی مختلف مناسب باشد.

لوله ERW از جوشکاری مقاومتی با فرکانس بالا استفاده می‌کند و از کویل‌های فولادی پهن‌باند نورد گرم به عنوان مواد اولیه استفاده می‌کند. به عنوان یکی از پرکاربردترین لوله‌های امروزی، به دلیل استفاده از نوارها/کلاف‌های فولادی نورد شده با ابعاد کلی یکنواخت و دقیق به عنوان مواد اولیه، از مزایای دقت ابعادی بالا، ضخامت دیواره یکنواخت و کیفیت سطح خوب برخوردار است. این لوله از مزایای درز جوش کوتاه و فشار بالا برخوردار است، اما این فرآیند فقط می‌تواند لوله‌های جدار نازک با قطر کوچک و متوسط ​​(بسته به اندازه نوار فولادی یا صفحه فولادی مورد استفاده به عنوان ماده اولیه) تولید کند. درز جوش مستعد لکه‌های خاکستری، جوش نخورده، شیارها و نقص‌های خوردگی است. مناطق مورد استفاده در حال حاضر، حمل و نقل فرآورده‌های گاز شهری و نفت خام است.

لوله LSAW از فرآیند جوشکاری قوسی زیرپودری استفاده می‌کند که از یک صفحه با ضخامت متوسط ​​به عنوان ماده اولیه استفاده می‌کند و جوشکاری داخلی و خارجی را در محل جوشکاری انجام می‌دهد و قطر را افزایش می‌دهد. با توجه به طیف گسترده محصولات نهایی که از صفحات فولادی به عنوان ماده اولیه استفاده می‌کنند، جوش‌ها دارای چقرمگی، انعطاف‌پذیری، یکنواختی و فشردگی خوبی هستند و از مزایای قطر بزرگ لوله، ضخامت دیواره لوله، مقاومت در برابر فشار بالا، مقاومت در برابر دمای پایین و مقاومت در برابر خوردگی برخوردارند. هنگام ساخت خطوط لوله نفت و گاز با استحکام بالا، چقرمگی بالا و کیفیت بالا برای مسافت‌های طولانی، بیشتر لوله‌های فولادی مورد نیاز، لوله‌های جوش داده شده قوسی زیرپودری با درز مستقیم و دیواره ضخیم با قطر بزرگ هستند. طبق استاندارد API، در خطوط لوله بزرگ نفت و گاز، هنگام عبور از مناطق کلاس 1 و کلاس 2 مانند مناطق کوهستانی، بستر دریاها و مناطق شهری پرجمعیت، لوله‌های جوش داده شده قوسی زیرپودری با درز مستقیم تنها نوع لوله تعیین شده هستند.