Solstitium hiemis est unum e viginti quattuor terminis solaribus et festum traditionale nationis Sinensis. Dies est inter diem vicesimum primum et vicesimum tertium Decembris in calendario Gregoriano.

Apud populum, dictum est "solstitium hiemis tam magnum esse quam annum," sed diversa loca diversae consuetudines per solstitium hiemis habent. In septentrione, plerique homines consuetudinem habent edendi crustula, et plerique in meridie consuetudinem habent edendi dulcia.

Solstitium hiemis tempus aptum est ad valetudinem conservandam, praecipue quia "qi in solstitio hiemis incipit." Ab initio enim hiemis, actiones vitae a declinatione ad prosperitatem, a quiete ad rotationem converti coeperunt. Hoc tempore, scientifica valetudinis conservatio adiuvat ad energiam validam praestandam et praematuram senectutem prohibendam, atque finem vitae prolongandae assequendum. Per solstitium hiemis, victus varius esse debet, cum rationabili combinatione frumentorum, fructuum, carnis, et olerum, et apta delectu ciborum calcii abundantium.

Astronomia solstitium hiemale initium hiemis esse censet, quod manifesto sero in plerisque regionibus Sinarum est. Solstitium hiemale est dies brevissimus anni ubicumque in hemisphaerio septentrionali. Post solstitium hiemale, punctum solis directum paulatim ad septentriones mota est, dies in hemisphaerio septentrionali longior fieri coepit, et altitudo solis meridie paulatim augebatur. Quare dictum est: "Postquam nuces solstitii hiemalis comedimus, lux diei in dies longior fit."